Offline leven betekent dat ik niet kan scrollen op het moment dat ik afleiding zoek. Zeker omdat ik dit jarenlang in mijn leven heb toegepast, valt het niet mee dat er ineens niets te vinden is op mijn telefoon. Nou ja, er staat nog genoeg op hoor, maar het gaat hier om sociale media en andere bronnen die me kunnen afleiden van het hier en nu.
Nu is het niet zo dat dit voor mij de eerste keer van offline leven is, maar de eerste dagen zijn altijd even wennen. Uit automatisme reik ik dan naar mijn telefoon, om meteen daarna tot de conclusie te komen dat er niets te halen valt. Dat besef is zowel bitter als zoet: enerzijds de erkenning dat er geen app op mij zit te wachten, anderzijds de opluchting dat ik niet verval in mijn vaste gewoonte van eindeloos scrollen.
De angst om iets te missen - FOMO
Toch blijft er een klein restgevoel hangen: een leegte, alsof ik er even helemaal niet meer bij hoor in dit snelle online leven. Het is bijna onuitspreekbaar, maar eerlijk is eerlijk… dan sluipt daar toch even dat bekende fenomeen binnen: FOMO, de fear of missing out. Het idee dat ik misschien iets mis, juist nu in deze donkere dagen, maakt het soms lastig om volledig te genieten van de stilte die er is zonder ruis.
Gevoel van vrijheid
En dan is er die andere kant… want die bestaat ook. Het is namelijk óók fijn. Wat eerst voelt als leegte, verandert na verloop van tijd in ruimte. De momenten waarop ik normaal gedachteloos zou scrollen, worden nu gevuld met stilte, een blik naar buiten, of – zoals vandaag – het gezellig maken van mijn woonkamer in kerststijl.
Het ongemak van niet naar een scherm te kunnen grijpen, verschuift langzaam naar een gevoel van vrijheid.
Want vrijheid mag ik het best noemen. Het is niet zo dat ik hele dagen met mijn telefoon bezig ben, maar er zijn nu eenmaal momenten waarop het makkelijker lijkt om gedachteloos online te zijn dan om toe te geven dat je je verveelt.
Scrollen als redmiddel tegen verveling
Verveling gaat niet alleen over niets te doen hebben; het raakt aan iets diepers. Het is dat ongemakkelijke gevoel van niet weten waar je je aandacht op moet richten, of van een leegte die je liever niet onder ogen komt.
In dat opzicht voelt scrollen of swipen soms bijna als een redmiddel: een snelle manier om die leegte te vullen en jezelf af te leiden. Bijna… want tegelijkertijd snoept het ongemerkt heel veel kostbare tijd weg. Nu is er niets mis met verveling, het kan zelfs een goede functie hebben, maar in dit geval is dat niet het geval.
Blijven hangen op sociale media
Zoals ik al schreef ben ik mijn woonkamer in kerststijl aan het inrichten. Nu wil ik niet zeggen dat ik dat niet zou doen als ik nog een online leven zou hebben – zeker niet – maar dan zou het er ongeveer zo uitzien:
-
Een foto plaatsen om te laten zien hoe gezellig het is
-
Reageren op berichten van anderen
-
Even checken wat mijn favoriete influencer te vertellen heeft
-
Kijken wat die persoon, die ik stiekem wat hooghartig vind, nu weer deelt
-
En als ik dan toch bezig ben… meteen nog wat verder scrollen.
En daar zit het grootste probleem: het blijven hangen op sociale media.
-
Het kost veel tijd
-
Het geeft vermoeidheid
-
Het zorgt voor frustratie
-
En… je begrijpt het wel!
Dag 2 offline leven
Vandaag is de tweede dag van mijn jaar offline leven. En eerlijk gezegd: zwaar voelt het niet. Integendeel. Toch weet ik uit ervaring dat er momenten zullen komen waarop ik niet kan genieten van wat ik aan het doen ben. Of dat ik geen enkel alternatief zie, omdat verveling zo sterk aanwezig is dat de verleiding om te scrollen en swipen groot wordt. Dat zijn de dagen die uitdagend zullen zijn.
Vandaag dus niet, maar dat neemt niet weg dat ik hieronder graag met je deel waar ik me zojuist mee heb beziggehouden. ;-)
Reactie plaatsen
Reacties